Nienasycona otchłań

 Wczytywanie się w wypożyczoną od „Cyganki” lekturę zajęło mi sporo czasu. Napisano ją nieprawdopodobnie wręcz zawiłym, specjalistycznym językiem. Aż trudno uwierzyć, że Nika ze swoim emocjonalnym, intuicyjnym podejściem do zawodu i niechęcią do psychologicznego bełkotu mogła mi ją polecić.
Właściwie dotarło do mnie tylko kilka zdań, które pozwolę sobie zacytować:

Pomaganie samo w sobie nie jest złe, co więcej bywa nawet pożyteczne, choć, niestety rzadziej niż się powszechnie uważa. Wszystko zależy od powodu, dla którego chcemy pomagać. Jeśli chęć niesienia pomocy jest skutkiem wewnętrznej pełni, wszystko jest w porządku. Jeżeli jednak wynika z wewnętrznego braku, to brak ten działa jak nienasycona otchłań, czarna dziura, która z nieprawdopodobną siłą wsysa wszystko, co znajdzie się w jej pobliżu.

- I to właściwie wszystko, co musisz wiedzieć - wzruszyła ramionami Nika w odpowiedzi na mój krytyczny komentarz. - Ja sama nie wyniosłam z tej książki nic więcej.